Het was mijn gewaardeerde oud collega Mike die op Facebook zei, je moet je motivatie vinden en dat is belangrijk. Mijn eerste reactie was ik heb geen externe motivatie nodig en dat is ook echt zo, ik denk te weten wat ik doe en het resultaat motiveert om er mee door te gaan. Maar hij had wel gelijk want de aanleiding om gemotiveerd te beginnen was, er zo enorm tegenop zien om 11 uur in een vliegtuig te moeten zitten met mijn bijna 150Kg.

Dat dus, dat was de aanleiding waarom ik tegen mijzelf zei, en nu is het genoeg!

11 Uur in het vliegtuig, dat was namelijk hetgeen waar we al zo verschrikkelijk lang naar uit hadden gekeken en 2022 was het jaar dat alle sterren goed stonden en we die lang gekoesterde wens in vervulling konden laten gaan. Op bezoek bij mijn liefste zusjes Vanessa en haar man Irving en de enige nog op het eiland Curacao aanwezige dochter Kyra. Het streven was om voor het vertrek de 120 Kg barierre te slechten….6 maanden de tijd om ongeveer 25Kg kwijt te raken, leek mij wel haalbaar, ik had het per slot van rekening al eens eerder gedaan, dus hey, waarom niet!?!

Maar wat kan een mens zich vergissen. Ze zeggen dat je alleen de goede zaken herrinnert en dat is maar goed ook want anders zouden vrouwen na één kind te hebben gebaard vast zeggen, dat niet nog een keer, maar bij mijn tweede echte lijn poging kwamen alle slechte herrineringen echt zo knijterhard terug dat ik mijn twijfels had of dit nu inderdaad wel zo´n realistisch streven was.

Mijn VADH DIEET werkte, het bewegingsritme ging omhoog en de weegschaal bewoog naar beneden, so far so good zou je denken. Maar man o man wat had ik het zwaar. Mijn hele lijf protesteerde, mijn hoofd gilde het uit, de interne tweestrijd was weer helemaal op de toppen van hun kunnen. Aan de ene kant ik mag niet weer terugvallen, ik wil dit nu doen en aan de andere kant, waarom doe ik dit eigenlijk, lichamelijk heb ik eigenlijk (nog) geen klachten en mankeer ik niets en kan ik lekker thuis op de bank blijven hangen. En de reden van deze strijd…..HONGER!

Nu hoor ik mijn vader alweer zeggen, je hebt geen honger, je hebt trek jongen. Honger kennen wij niet…..nou ik kan je vertellen, ik had HONGER! De hele dag honger, ik keek uit naar de momenten dat ik weer wat mocht eten van mijzelf ook al was het maar de helft van wat ik normaal at, het was FOOD! Crackers met allerlei light beleg, magere producten, light frisdranken, kipfilet, van alles de helft en alleen maar kijkend naar calorie beperking. Ja want dat was immers de doctrine waar we in zijn groot gebracht, eet minder en beweeg meer….

Wat deed ik mijzelf aan, ik twijfelde oprecht of ik dit nog een keer zou kunnen en sprak dit ook uit naar mijn trouwe metgezel in de strijd, mijn geweldige steun en toeverlaat Nancy. En alhoewel zij echt graag zou zien dat ik ook die overtollige kilo´s kwijt zou raken begreep ze donders goed waar ik het over had, continue honger hebben is lijden. Stoppen met roken is te doen, stoppen met eten is onmogelijk, dat was de meest simpele uitleg.

Maar goed, nog 5 maanden te gaan en ik was in 4 weken al een whopping 2,5 Kg kwijt geraakt, dus de berg om de -25Kg te halen voor september 2022 werd alleen maar steiler en toch wilde ik daar nog steeds voor gaan. Doorzetten was de term! En toen, 5 april 2022, 15 dagen voor mijn 54ste verjaardag, BAM! De weegschaal sloeg keihard terug, alles wat ik had gewonnen leek weer verloren te zijn, al mijn harde werk, het afzien, gone! In plaats van af te vallen was ik 2 kilo aangekomen in een week tijd.

Dat was het moment waarop ik mij realiseerde dit kan ik niet, het is onmogelijk dat ik zoveel minder eet en toch weer ben aangekomen, er moet iets fundamenteels fout met mij zijn want dat was het moment dat ik mij echt bewust werd dat ik het niet nog een keer opdezelfde manier kon doen. Maar wat dan?

De spoiler hebben jullie al gehad omdat ik mijn vorige blog al schreef dat ik een gewicht had bereikt wat lager is als wat ik de afgelopen 5 jaar ooit heb gewogen, maar hoe ik dat tot nu toe heb gedaan leg ik uit in de volgende blog.