Oooh ik zou zo graag een fiets hebben
Dat was wat mijn vrouw gisteren zei, ik zou zo graag een fiets hebben. Het valt ook niet mee. Van continue in beweging zijn naar....ja naar wat eigenlijk? Ik zie haar worstelen met het gebrek aan beweging. Af en toe verdwijnt ze naar het terras, we hebben wat halters daar liggen, rek oefeningen aan de balustrade. Inventief is ze zeker, dat wist ik natuurlijk al maar in zo'n periode als waar we nu zitten wordt dat maar weer eens bevestigd. Ik zag de fiberdoekjes op de grond en wist al wat ze had gedaan zonder te moeten vragen waar het toe diende. Dat is dus één van de bijkomende problemen van deze Covid-19 lockdown, het niet kunnen sporten.
Ik zag op Facebook al het vragenlijstje voorbij komen, hoe kom jij uit deze periode van isolement?
A) Con 10 kilos o más
B) Con un bombo
C) Alcoholico
D) Divorciado
E) Adicto a Netflix
F) Todas las respuestas son correctas
Dit alles natuurlijk met een knipoog maar het geeft wel aan dat het de nodige stress op kan leveren. We leven nu met ons 5-en op elkaars lip zonder dat je even weg kan, ik denk dat het wel goed zal komen en het doet me wel terugdenken aan hoe wij, Nancy en ik, begonnen.....
Heel lang geleden
Af en toe is het leuk om terug te kijken, hoe ouder je wordt des te leuker dat lijkt te worden overigens. Maar dit is ook gewoon een geweldig verhaal, het verhaal hoe wij zijn samen gaan wonen.
Het was denk ik 1990, we hadden ons eerste huis gekocht. De Zomervlinderberm in Houten, een prachtig appartement aan het water. Mijn schoonouders hadden hun huis in Wijk bij Duurstede verkocht en zouden ook in Houten gaan wonen. Leuk dicht bij elkaar en we keken er naar uit om ons eerste eigendom te gaan betrekken. Helaas gingen er toen ook al bouwers failliet en onze bouwer was er op dat moment één van. Dat gaf een probleem, want ons huis was dus niet klaar voordat mijn schoonouders zouden verhuizen. Nu gaf dat normaal gezien niets, maar het nieuwe huis van hun.....daar was geen plaats meer voor Nancy.
Altijd denken in oplossingen
Dus ja, wat dan? De oplossing was gevonden in een caravan op camping de Berenkuil in Utrecht. Een oude Münsterland caravan, een jaren 80 oranje voortent, een paar pallets op de grond in die voortent en twee bolchrysanten in een pot naast de ingang.
Dat was ons huis! Nu was het in eerste instantie voor de zomer en was het allemaal nog wel leuk, want ja, op de camping leef je toch buiten. Helaas voor ons waren de problemen met de bouwer niet één, twee, drie opgelost en moesten we dus tot en met februari op de camping bivakkeren. Ik kan je vertellen, leven in een toercaravan met weinig meer dan een paar kaplaarzen en een badjas om naar de douches te lopen door de sneeuw, dat vormt je relatie. We hebben toen gezegd, als we dit samen doorstaan dan kunnen we de wereld aan!
Zo zijn wij dus gaan samenwonen. Dus nu twee weken bij elkaar op de lip is een peuleschilletje vergeleken bij dat hahaha. Overigens is op die camping wel mijn verlangen tot het hebben van een zwembad in de tuin ontstaan.....wellicht vertel ik daar later nog wel een keer over.
Benidorm 2020
Terug naar vandaag, Benidorm 2020, 17 maart. De verjaardag van één van mijn beste vrienden, Raymond Spijker. Ik wens iedereen een vriend toe zoals hij, we zijn het niet altijd eens, hij is minstens zo eigenwijs als ik ben en we zien elkaar niet meer zo vaak als vroeger. Vandaag is zijn verjaardag, twee jaar geleden was ik daar als verrassing nog bij en nu zitten we opgesloten in ons huis. Ons huis waar we dus echt niet uit mogen tenzij noodzakelijk. Dag 4 van de isolatie, nog 11 dagen? Ik ben de tel kwijt, ik weet wel dat we onze vindingrijkheid weer aan zullen spreken. Dat we de kleine dingen die we nu missen weer meer zullen waarderen. Het plaatst het leven weer in perspectief. Wees lief voor elkaar en wees blij met wat je hebt.
Ray, van harte gefeliciteerd maatje en ik hoop je snel weer in levende lijve te zien!
Vanochtend ben ik samen met Nancy even een boodschap wezen doen. Wij doen niet mee aan die gekte van duizend rollen toiletpapier, we hebben de supermarkt op 100 meter afstand en als we toiletpapier nodig hebben dan halen we het wel. We wilden wel even wat te eten halen voor vanmiddag en in tegenstelling tot gisteren was het nu wel een stuk drukker. De mensen bij ons in de rij hadden echter niet hun karren overvol geladen, de meesten net als ons gewoon een mandje met wat boodschappen. Toch was het melk vak geplunderd, voorverpakt vlees met nog maar een beperkte keuze en de slagersafdeling, die had nog een paar hompen vlees liggen, maar was verder ook leegverkocht. De supermarkten draaien overuren en volgende week zal het vast allemaal wel weer aangevuld zijn.
34,33, 32.....3,2,1 lift off
dit jaar! Terug in oranje! Hahaha, ja ok, het doel is inmiddels wel bijgesteld naar groen, maar toch hè Edje in oranje dat is toch wel iets om te vieren.
Onvoorstelbaar oneerlijk
