De voorbereidingen

2005, we genoten van de zomer in Spanje, voorbereidingen treffen voor onze emigratie. Nou ja echt zomer was het natuurlijk niet meer maar voor ons voelde het nog wel zo want september aan de Costa Blanca is warmer dan de zomer in Nederland. De bestemming was oorspronkelijk Benidorm maar we kwamen uit op de toenmalige camping aan zee, “camping el Torres”. Deze camping, en de twee andere campings die er aan deze baai lagen, zijn later opgeofferd aan de hoogmoed van het bouwen van nog meer woningen. De ironie wil dat de economische situatie er toe heeft geleid dat dit allemaal geannuleerd is en er uiteindelijk toch weer een camping is gekomen, camping “El Torres” 

Wij zouden deze tijd gebruiken om te zoeken naar een huis, contacten te leggen en bekend worden met de omgeving. Ik kwam namelijk als klein kind al redelijk vaak in Benidorm. Met mijn pa & ma op vakantie en opa & oma die hier ook toen al kwamen overwinteren. Maar Nancy die was hier nog maar één keer geweest, op onze verlovingsreis! Ja, wij zijn verloofd geweest, lekker ouderwets hè!?Eigenlijk hadden we gewoon zin in een feestje toendertijd en verloven leek ons een mooie aanleiding. De bestemming voor onze verlovingsreis was dus Benidorm. Ik denk dat het de voorzienigheid is geweest waardoor we toen en uiteindelijk ook in Benidorm terecht zijn gekomen. Hotel Sol was ons hotel en iedere keer als we daar langs lopen is toch weer bijzonder en geeft het warme herinneringen.

Tegenslag

Maar goed, we waren dus ook op zoek naar een huis. Want september 2005 was nog maar 3 maanden voordat we zouden vertrekken naar onze nieuwe toekomst. Ik weet niet hoeveel makelaars we hebben gezien maar uiteindelijk hadden we er eentje gevonden die een huis had wat ons perfect paste. Een nieuw appartement in Villajoyosa. De mensen hadden dat gekocht voor één van hun kinderen en tot die tijd zouden ze het verhuren. Kennis gemaakt met de mensen, allebei leraren, het klikte goed en afspraken gemaakt voor januari. Het contract zou tegen die tijd wel komen, we moesten ons geen zorgen maken. Hadden we dat maar wel gedaan….

Het was net na Sinterklaas en ik werd gebeld door de makelaar. De mensen wilden geen meerjarig contract, maar een zogenaamd 11 maanden contract. Inmiddels weten we dat zo’n 11 maanden contract voldoende mogelijkheden biedt om daar gewoon te blijven wonen, maar toen nog niet. Wat waren we blue en we konden alleen maar vertrouwen op de makelaar. 11 maanden dus, we gingen al zo’n grote stap maken en werden ineens geconfronteerd met onzekerheid omtrent onze basis.

Ik kan je vertellen dat dat absoluut niet fijn is. Mijn antwoord was dus een duidelijk NEE, want dat was niet wat we hadden afgesproken. De makelaar kwam terug naar ons met het alternatief, jullie kunnen het voor langere tijd huren maar in de zomer moeten jullie dan dubbele huur betalen! Nou ben ik normaal redelijk gemoedelijk maar op dat moment kwam de stoom uit mijn oren. Ik weet niet meer precies wat ik gezegd heb maar het kwam er op neer dat ze het appartement daar konden steken waar geen licht schijnt.

En nu?

Maar nu hadden we dus geen huis meer en de verhuizing was al binnen een maand! Booking.com geraadpleegd, een hotel en een ticket geboekt en ik was ineens “a man with a mission” op zoek een huis. Ja daar stond ik dan ineens in Benidorm gewapend met een mobiele telefoon, een laptop en een huurauto.

Ik had al gezien dat er best wel wat te huur stond, iets wat niet direct bij makelaars stond, particulieren met bordjes aan hun balkon, briefjes aan lantaarnpalen of advertenties in lokale blaadjes. Vol vertrouwen begon ik met mijn jacht, vele huizen heb ik gezien, heel veel mensen heb ik gesproken. Onze spoedcursus Spaans hielp me een beetje, Engels in sommige gevallen en anders met kijken, handen en voeten. Communiceren is nog niet zo moeilijk als beide partijen maar willen.

Opluchting

Na 3 dagen was de missie geslaagd! We hadden een huis! Een plek waar we naartoe konden, het begin van ons avontuur. Net als met hotel Sol krijg ik nog steeds warme gevoelens bij ons eerste huis in Spanje, Edificio “Cala Nyas”. Nancy had het nog niet gezien, wat foto’s en mijn beschrijvende woorden was alles wat ik haar kon bieden op dat moment. Toen we begin januari 2006 de parkeerplaats op reden was het voor haar de eerste keer dat ze het huis in het echt zag.

 “What doesn’t kill you makes you stronger” Tegenslagen maken je sterker, zolang je de wil maar niet verliest om te vechten en wat dat betreft kan ik maar één ding zeggen. Wat een top vrouw heb ik toch getroffen!

Herken je dat gevoel van mensen die een loopje met je proberen te nemen? Hoe zou jij reageren of heb je gereageerd? Laat een berichtje achter, dat vind ik leuk!

Comments

comments